In een fantastisch koninkrijk dat wordt geregeerd door eigenaardige regels, ontvouwt zich een dodelijk spel tussen twee gifmeesters: Smith en Jones. Hier is hoe het speelde:
Binnen dit domein weet iedereen dat het consumeren van welk gif dan ook binnen een uur de dood tot gevolg heeft. Er is echter een twist: het innemen van een sterker gif werkt als een tegengif, waardoor de dodelijke effecten van het zwakkere gif onmiddellijk worden ongedaan gemaakt.
Smith en Jones zijn de enige leveranciers van gifstoffen, die elk verschillende soorten met verschillende sterktes vervaardigen. Ze opereren onafhankelijk, zonder kennis van de brouwsels van hun concurrenten. Deze krachtige geheimhouding vormt de basis van het dodelijke spel dat door de koningin wordt georkestreerd.
Gedreven door een onverzadigbare nieuwsgierigheid (of misschien een verwrongen gevoel van amusement) kondigt de koningin een publieke uitdaging aan: Smith en Jones moeten elk binnen een week een flesje met hun krachtigste gif naar haar paleis brengen. Op een bepaalde dag zullen ze deelnemen aan een rituele ceremonie.
Ten eerste zullen beide mannen uit elkaars flesjes drinken – een potentieel dodelijke gok. Vervolgens consumeren ze uit hun eigen flessen. Een pijnlijk uur lang zal de rechtbank toekijken hoe het lot beslist wie overleeft en wie bezwijkt aan de gifstoffen. De koningin maakt duidelijk dat alleen de fabrikant van het sterkste gif kan hopen te leven, terwijl de verliezer een zekere dood tegemoet gaat.
Geconfronteerd met dit vreselijke ultimatum brengen Smith en Jones een week door met zorgen, terwijl ze verwoede strategieën bedenken om de dood te bedriegen. De afgesproken dag breekt aan. Ze verschijnen voor de rechtbank, slikken het gif van hun rivalen in en drinken vervolgens hun eigen gif.
Tot ieders schrik storten beide mannen binnen enkele minuten in elkaar, dood door vergiftiging. Dit had niet mogen gebeuren. Als iemand een sterk gif had meegebracht, zou dat dan niet het brouwsel van de zwakkere tegenstander hebben geneutraliseerd? De Royal Lijkschouwer bevestigt dat beiden zijn bezweken aan een giftige aanval, en niet aan een accidentele dubbele dosis.
Wat gebeurde er tijdens deze schokkende gang van zaken?
Een eenvoudige oplossing ligt in de sluw bedrieglijke geesten van Smith en Jones. Ze kozen er elk voor om kort voor de ceremonie een zwak gif te drinken. In plaats van hun sterkste brouwsels mee te brengen zoals voorgeschreven, brachten ze flesjes gevuld met louter water. Elke man dronk daarom eerst het verdunde water van de ander, gevolgd door hun eigen onschadelijke vloeistof – en stierf uiteindelijk aan het vooraf geconsumeerde, zwakkere gif in hun systeem.
De puzzel onthult hoe elke man op een slimme manier probeerde de ander te slim af te zijn. Smith ging ervan uit dat Jones niet aan dit bedrog zou denken en in plaats daarvan een dodelijk tegengif zou presenteren. Als dat zo is, zou Smiths eigen zwakke gif worden geneutraliseerd door het krachtige brouwsel van Jones, waardoor zijn overleving zou worden verzekerd en Jones zou worden veroordeeld. Dezelfde logica dicteerde de acties van Jones: beide mannen speelden hetzelfde dodelijke spel, wat leidde tot hun tragische gelijktijdige ondergang.
Deze ingenieuze laterale denkpuzzel, oorspronkelijk gemaakt door Michael Rabin in de jaren tachtig en opnieuw tot leven gewekt door wiskundige Timothy Chow, benadrukt hoe zelfs ogenschijnlijk onfeilbare scenario’s kunnen afbrokkelen wanneer sluwe geesten zich in een gevaarlijke strijd van verstand verwikkelen.
