Archeologen hebben een enorme nederzetting uit de Bronstijd in de Kazachse steppe ontdekt, wat het conventionele begrip van het vroege stadsleven in Eurazië op de proef stelt. De plek, genaamd “Semiyarka” – of de “Stad van de Zeven Ravijnen” – onthult een voorheen onbekend niveau van maatschappelijke organisatie en industriële capaciteit onder mobiele gemeenschappen in de regio rond 1600 voor Christus.
Een geplande nederzetting in de steppe
In tegenstelling tot de verspreide kampen die doorgaans geassocieerd worden met nomadische steppeculturen, was Semiyarka een grootschalige, geplande nederzetting van 140 hectare. De site ligt strategisch boven de Irtysh-rivier en beschikt over rechtlijnige grondwerken, afgesloten wooncomplexen en een centraal monumentaal gebouw – wat een verfijnd niveau van sociale structuur en bestuur suggereert. Deze ontdekking toont aan dat gemeenschappen die ooit als uitsluitend mobiel werden beschouwd, in staat waren permanente, georganiseerde nederzettingen te bouwen en in stand te houden.
Metaalproductie op industriële schaal
Nog opvallender zijn de bewijzen van grootschalige metallurgische productie. Bij opgravingen kwamen smeltkroezen, slakken en tinbrons-artefacten aan het licht, wat duidde op complexe productiesystemen in plaats van op kleinschalige werkplaatsen. Dit is het eerste harde bewijs dat steppemetallurgen op industrieel niveau actief zijn. De locatie van de locatie nabij grote koper- en tinafzettingen in het Altai-gebergte suggereert dat het een belangrijk knooppunt was in de metaalhandelsnetwerken uit de Bronstijd die Centraal-Azië met de rest van het continent verbond.
Internationale samenwerking en geavanceerde methoden
Het onderzoek werd geleid door een internationaal team van UCL, Durham University en Toraighyrov University (Kazachstan). Het team combineerde geavanceerde archeologische methoden om het sociale en technologische landschap van Kazachstan uit de bronstijd te reconstrueren. Dr. Miljana Radivojević van de UCL en professor Dan Lawrence van de Universiteit van Durham benadrukten het belang van de bevindingen, die nu worden gepubliceerd in het tijdschrift Antiquity.
Uitdagende veronderstellingen over steppe-samenlevingen
“Semiyarka transformeert ons begrip van steppe-samenlevingen”, zegt dr. Radivojević. “Het toont aan dat mobiele gemeenschappen in staat waren permanente, goed georganiseerde nederzettingen te bouwen en in stand te houden, gericht op grootschalige metallurgische productie – inclusief de ongrijpbare productie van tinbrons.” Professor Lawrence voegt eraan toe dat de structuur van de plek – de rechtlijnige gebouwen en het monumentale gebouw – erop wijst dat gemeenschappen uit de Bronstijd in de regio verfijnde nederzettingen ontwikkelden die vergelijkbaar zijn met die in meer traditioneel “stedelijke” delen van de antieke wereld.
Toekomstig onderzoek en voortdurende opgravingen
De ontdekking van Semiyarka daagt lang gekoesterde aannames over de capaciteiten van steppegemeenschappen uit. De plek herinnert ons er op krachtige wijze aan dat de graslanden van Centraal-Azië ooit een stedelijk vernuft herbergden dat gelijk was aan dat van welke oude beschaving dan ook. Lopende opgravingen beloven nog meer te onthullen over deze metropool uit de bronstijd en zijn plaats in het bredere Euraziatische landschap.
De stad Semiyarka is een bewijs van de vindingrijkheid en complexiteit van de samenlevingen uit de Bronstijd in Centraal-Azië. De bevindingen onderstrepen de noodzaak om conventionele verhalen over de ontwikkeling van het stadsleven en de industriële productie in de antieke wereld te heroverwegen
