Yellowstone Lake lijkt vanuit de ruimte een uitgestrekte, met sneeuw bedekte uitgestrektheid, maar onder het ijs ligt een verrassende geologische realiteit: enkele van de heetste hydrothermale bronnen van de planeet. Deze combinatie van extreme kou en hitte maakt Yellowstone tot een unieke omgeving, die bestand is tegen klimaatverandering en tegelijkertijd een krachtig, vluchtig geheim met zich meedraagt.
De omvang van de bevriezing
Yellowstone Lake, het grootste hooggelegen meer in Noord-Amerika op 2.357 meter boven zeeniveau, bevriest elke winter. In maart kan de sneeuwophoping wel 1,1 meter diep zijn, waardoor het 32 kilometer brede meer bedekt wordt. Dit zorgt voor een opvallend stabiele ijskap ondanks de stijgende temperaturen op aarde, waardoor het een uitschieter is onder andere meren op grote hoogte. Het meer ontdooit meestal eind mei of begin juni.
Verborgen hitte onder het ijs
Het bevroren oppervlak van het meer logenstraft de intense geothermische activiteit eronder. Hydrothermale ventilatieopeningen op de bodem van het meer zorgen voor verrassend milde watertemperaturen, waardoor waterleven, zoals de grote moordende forelpopulatie van het meer, zelfs onder lange perioden van ijsbedekking kan overleven.
Uit één ventilatieopening bij Stevenson Island komt water vrij met een opmerkelijke temperatuur van 345 graden Fahrenheit (174 graden Celsius) – heter dan Old Faithful en welke andere bekende geiser in Yellowstone dan ook. Deze extreme hitte is mogelijk omdat de diepte van het meer druk creëert, waardoor het water niet kookt. Volgens de U.S. Geological Survey zijn dit de heetste hydrothermale bronnen gemeten in welk meer dan ook ter wereld.
Een vulkanische tijdbom
De bron van deze hitte is een enorme magma-klodder 3,8 kilometer onder het Yellowstone National Park. Dit gesmolten gesteentereservoir fungeert als een kap op een gigantisch vulkanisch systeem. Hoewel dit systeem momenteel stabiel is, zal het uiteindelijk uitbarsten in een ‘supervulkanische’ gebeurtenis die over het hele continent voelbaar zal zijn.
Yellowstone Lake zelf werd gevormd na een soortgelijke uitbarsting 640.000 jaar geleden, waarbij de 3900 vierkante kilometer grote caldera werd uitgesleten die het beslaat. Een kleinere uitbarsting zo’n 130.000 jaar geleden vormde het West Thumb-gebied van het meer.
Yellowstone’s unieke combinatie van extreme oppervlaktekou en verborgen vulkanische hitte demonstreert de complexe en dynamische aard van de aarde, waar stabiliteit en volatiliteit naast elkaar bestaan. Het meer herinnert ons eraan dat zelfs schijnbaar bevroren omgevingen krachtige krachten beneden kunnen maskeren.
