Archeologen hebben in Soedan een unieke begrafenis ontdekt die bijna 4000 jaar oud is, en onthult het eerste bekende bewijs van een ongewoon begrafenisritueel uit het weinig begrepen koninkrijk Kerma. De ontdekking, gedetailleerd beschreven in een recent onderzoek, levert een puzzel op: de overblijfselen van wat een begrafenisfeest lijkt te zijn, werden opzettelijk in een keramieken vat geplaatst, begraven naast een man van middelbare leeftijd.
De onverwachte inhoud van het graf
De begrafenis, gevonden tijdens een onderzoek in de Bayuda-woestijn in 2018, bevatte een standaard grafheuvel, een mannelijk skelet en typische grafgiften zoals keramische vaten en blauw geglazuurde kralen. Eén vat viel echter op: het bevatte verkoolde plantenresten, houtfragmenten, dierenbotten en zelfs stukken insecten. Volgens Henryk Paner, co-auteur van het onderzoek, is deze combinatie nog nooit eerder gezien bij soortgelijke begrafenissen.
De inhoud van het schip omvatte acaciahout, linzen, bonen en graankorrels, naast de overblijfselen van oude snuitkevers. Onderzoekers denken dat dit overblijfselen waren van een begrafenisfeest, waarbij sommige botten waarschijnlijk na consumptie werden weggegooid. Het vat zelf vertoont geen tekenen van verbranding, wat erop wijst dat de stoffelijke resten opzettelijk erin zijn geplaatst.
Kerma-koninkrijk en culturele uitwisseling
Het koninkrijk Kerma bloeide tussen 2050 en 1750 voor Christus als een Nubische beschaving die grensde aan het oude Egypte. De begraven man was geen elite-persoon, zoals blijkt uit de bescheiden begraafplaats, maar toch bevat zijn graf een cruciaal stukje van de puzzel. Dit is de eerste ontdekking in zijn soort van Kerma, en het unieke karakter ervan wijst op een zeldzaam ritueel of op een gebrek aan behoud van soortgelijke praktijken elders.
Dit gebrek aan vergelijkbare vondsten duidt op complexe culturele uitwisselingsprocessen in het oude Afrika, waar de handel en de verspreiding van ideeën wellicht dynamischer waren dan eerder werd gedacht. De botanische overblijfselen bieden ook inzicht in de vroegere omgeving: het gebied was ooit een vochtige savanne, in tegenstelling tot de woestijn die het nu is.
De ontdekking benadrukt hoe zelfs ogenschijnlijk onbeduidende locaties belangrijk bewijs kunnen leveren voor het begrijpen van oude klimaten en culturen. Verder onderzoek is nodig om het mysterie van dit ritueel en de bredere context van culturele interacties in de regio te ontrafelen.
De ongebruikelijke aard van deze begrafenis onderstreept hoeveel er nog onbekend is over oude Afrikaanse beschavingen, en waarom voortgezet archeologisch werk van cruciaal belang is.
