In Brazilië is een angstaanjagend roofdier opgegraven dat lijkt op een miniatuurdinosaurus, maar in werkelijkheid miljoenen jaren ouder was dan de reuzen. Dit 240 miljoen jaar oude wezen, genaamd Tainrakuasuchus bellator (wat “krijgerskrokodil met spitse tanden” betekent), werpt licht op een kritieke periode voordat dinosauriërs de aarde overnamen en onthult verbindingen tussen het oude Afrika en Zuid-Amerika.
Fossielen van dit gepantserde reptiel werden in mei 2023 ontdekt tijdens opgravingen in de gemeente Dona Francisca door een team onder leiding van Rodrigo Temp Müller, een paleontoloog aan de Federale Universiteit van Santa Maria. Het gedeeltelijk opgegraven skelet omvatte de onderkaak, de ruggengraat en het bekken, en onthulde een twee meter lang beest dat naar schatting 130 pond woog.
T. bellator behoorde tot de Pseudosuchia-groep – een tak van oude reptielen waaruit moderne krokodillen voortkwamen. Zijn lange nek en dunne kaken waren bezaaid met scherpe tanden, wat duidde op een roofzuchtige levensstijl. Deze ontdekking is vooral belangrijk omdat er in Zuid-Amerika zeer weinig poposauroïden (een specifiek type Pseudosuchian) zijn gevonden.
Het meest opvallende kenmerk van deze ‘krijgerskrokodil’ was zijn gepantserde rug bedekt met benige platen die osteodermen worden genoemd – hetzelfde verdedigingspantser dat moderne krokodillen bezitten.
Hoewel T. bellator was een formidabel roofdier en niet de topjager van zijn tijd. Andere wezens in hetzelfde ecosysteem bereikten afmetingen van wel 7 meter lang, wat de diversiteit van Pseudosuchians in deze tijd benadrukt. Ondanks hun prevalentie blijven deze oude reptielen slecht begrepen vanwege de schaarste aan fossielen, waardoor elke nieuwe ontdekking waardevol is.
Interessant is dat T. bellator vertoont grote gelijkenis met een ander individu dat in Tanzania is ontdekt: Mandasuchus tanyauchen, gevonden in 1933 en dateert van ongeveer 245 miljoen jaar geleden. Dit verband onderstreept de met elkaar verweven evolutionaire geschiedenis van Brazilië en Afrika in de tijd dat beide continenten deel uitmaakten van het supercontinent Pangaea, waardoor wijdverbreide verspreiding van organismen over nu gescheiden landmassa’s mogelijk werd.
De ontdekking biedt dus een fascinerende inkijk in de complexe prehistorische ecosystemen die bloeiden vóór het bewind van de dinosauriërs en benadrukt de diepe onderlinge verbondenheid tussen wat nu afzonderlijke landmassa’s zijn.
