W Brazylii odkryto budzące podziw stworzenie, które przypomina miniaturowego dinozaura, ale w rzeczywistości jest starsze o miliony lat od gigantów. Tainrakuasuchus bellator, zwana Tainrakuasuchus bellator (co oznacza „krokodyl bojowy o ostrych zębach”), ta licząca 240 milionów lat bestia rzuca światło na ważny okres, zanim dinozaury przejęły władzę nad Ziemią, i odkrywa powiązania między starożytną Afryką a Ameryką Południową.
Skamieniałości tego opancerzonego gada odkrył w maju 2023 roku podczas wykopalisk w gminie Dona Francisco zespół kierowany przez Rodrigo Tempe Mullera, paleontologa z Federalnego Uniwersytetu Santa Maria. Wykopany fragment szkieletu obejmował dolną szczękę, kręgosłup i miednicę, co wskazuje na stworzenie o długości siedmiu metrów i wadze około 60 kilogramów.
T. bellator należał do grupy Pseudosuchus, gałęzi starożytnych gadów, która dała początek współczesnym krokodylom. Jego długa szyja i cienkie szczęki były pokryte ostrymi zębami, co wskazywało na drapieżny tryb życia. Odkrycie to jest szczególnie ważne, ponieważ w Ameryce Południowej znaleziono bardzo niewiele popozauromorfów (pewien rodzaj pseudosuchian).
Najbardziej niezwykłą cechą tego „wojowniczego krokodyla” była jego tylna skorupa pokryta płytkami kostnymi zwanymi ostedermami – tą samą skorupą ochronną, którą można znaleźć u współczesnych krokodyli.
Chociaż T. Bellator był groźnym drapieżnikiem, w swoich czasach nie był szczytem łańcucha pokarmowego. Inne stworzenia w tym samym ekosystemie osiągnęły rozmiary do 7 metrów długości, co podkreśla różnorodność pseudosuchianów w tym czasie. Pomimo ich rozpowszechnienia, te starożytne gady pozostają słabo poznane ze względu na niedostatek pozostałości kopalnych, dlatego każde nowe odkrycie jest cenne.
Co ciekawe, T. bellator jest bardzo podobny do innego stworzenia odkrytego w Tanzanii – Mandasuchus tanyauchen, znalezionego w 1933 roku i datowanego na około 245 milionów lat temu. Podobieństwa te podkreślają splecioną historię ewolucyjną Brazylii i Afryki w czasie, gdy oba kontynenty były częścią superkontynentu Pangea, ułatwiając szerokie rozprzestrzenianie się organizmów na obecnie oddzielonych masach lądowych.
Odkrycie zapewnia zatem fascynujący wgląd w złożone prehistoryczne ekosystemy, które kwitły przed panowaniem dinozaurów i podkreśla głębokie wzajemne powiązania między obszarami, które obecnie są odrębne.
